Handphone Dia Rosak
Ada satu hari di bulan Januari tu dia kata handphone dia masalah tapi tak tahu apa sebabnya. Ayong tanya la masalah yang macam mana tu tapi sama la dia tak bagitau. Memang la dia ni sejenis yang susah nak jawab bila orang tanya. Korang faham kan apa Ayong tulis? Dia tak bagitau masalah tu apa. Dia cuma cakap handphone ni problem kenapa ntah. Haa lebih kurang camtu la bunyinya. Pastu wasap-wasap tak direplynya. Nak call kang dia sibuk pulak. Lepas beberapa hari pun sama je masih senyap. Ini boleh mendatangkan hangin.
Jenis Ayong takkan call banyak kali kalau orang tak angkat. Orang call, tak angkat sudahlah. Tapi hangin dah sampai. Esok tu Ayong cuti, ada hal nak dibuat. Pagi tu Ayong pergi bekam. Lepas habis bekam Ayong pergi akademi memandu selesaikan pasal lesen motor. Sampai bila nak terbengkalai kan. Selesai je kat akademi tu terus Ayong bawak motor masuk lebuhraya PLUS laluan ke Kuala Lumpur. Ayong tak tahu apa dalam fikiran Ayong masa tu. Gila ke aku ni? Sampai KL Ayong tak tahu jalan. Jadi Ayong park motor kat stesyen LRT dan ambik train.
Sebenarnya atas motor tadi Ayong dah terfikir dah kenapa pulak Ayong nak pergi KL ni. Bukannya dia nak jumpa pun. Mesti dia sibuk kerja. Bila dah duk dalam train terus Ayong teringat larhhh akak Ayong kan duk sana, pergi jela rumah dia. Tapi Ayong takde nombor akak macam mana nak bagitau dia. Terus teringat ada anak buah aktif kat SosMed, mintak la nombor akak kat dia. Tak sia-sia pergi KL hari tu, dapat jumpa akak. Sebelum pergi rumah akak Ayong pergi rumah kawan dulu tapi sekejap jela. Selesai je semua akak jemput kat rumah kawan.
Selesai je makan rumah akak Ayong terus baring buat macam rumah sendiri. Ayong call la dia bagitau Ayong kat sini. Macam biasa la dia kata nak jumpa tapi tak jumpa pun. Mak dengan ayah tiri akak ada ajak tidur rumah dia. Rumah cuma dia berdua je. Akak dah kahwin mesti la duduk rumah lain. Dia suruh Ayong duk tingkat atas, pakai je baju-baju akak mesti boleh punya. Silap-silap esok akak hantar balik. Ayong okay je nak bermalam kat sana, tapi masalahnya motor Ayong tengah park kat stesyen LRT jadi nak taknak kena la balik hari tu jugak.
Sesat Jalan KL
Ayong balik agak lewat petang jugak. Petang tu jalan jem. Naik train LRT nak pergi kat motor Ayong. Sampai je kat motor lebih kurang jam 8 malam. Hari memang dah gelap. Ayong dah la tak biasa laluan KL. Selalu datang KL naik pengangkutan awam je. Jalan gelap pulak tu tak nampak. Ayong tawakal je. Ikut gerak hati kot-kot pernah lalu jalan tu. Jalan punya jalan akhirnya sampai la laluan yang Ayong biasa lalu. Pelan-pelan je ikut takut terlepas simpang. Dalam kepala Ayong cuma satu, nak masuk lebuhraya PLUS.
Kalau Ayong dah masuk lebuhraya PLUS tu Ayong dah dikira selamat. Sebab Ayong dah biasa ikut laluan tu. Dah takde masalah nak cari jalan. Tinggal nak berhati-hati di jalanraya je. Tapi sampai ke simpang yang terakhir untuk masuk ke lebuhraya, Ayong tersilap simpang. Entah mana-mana Ayong pergi. Adoiiiii, Ayong masuk balik jalan Ayong park motor tadi. Ayong cuba cari balik jalan yang Ayong lalu tadi entah kenapa tak jumpa jalan. Mungkin sebab Ayong panik kot masa tu. Takut lambat sebab hari dah jauh malam. Nanti dari sibuk terus lengang.
Makin lama makin tak kenal dengan jalan yang Ayong lalu. Rasa macam makin lama makin jauh, jauh, jauh entah ke mana. Ayong ikut je papan tanda kat jalan. Cuba cari laluan ke Johor Bahru, itu je dalam kepala Ayong. Ikut punya ikut akhirnya laluan tu bawak masuk ke lebuhraya LEKAS. Woiiiii, LEKAS mana ada kereta malam-malam ni! Tapi sebab nak balik jugak dan dah tak tahu nak ikut jalan mana lagi, Ayong hentam jela yang penting sampai rumah. Sepanjang perjalanan yang sunyi dan gelap tu Ayong cuba berfikiran positif taknak bagi bulu roma naik.
Lebih kurang sejam jugak la baru nampak simpang ke Pajam. Allah je tahu perasaan masa tu. Sampai ke jalan keluar Pajam tu Ayong rasa macam nak melompat terus terjun dari motor. Syukur tak henti-henti. Ayong memang dah biasa jalan Pajam-Mantin jadi takde masalah kalau takde kereta lalu kat situ. Lagipun rumah orang banyak kat kawasan tu. Tapi nasib baik masa tu jalan Pajam tu masih sibuk dan tak sunyi. Sampai rumah masa tu lebih kurang jam 10 malam. Alhamdulillah, Ayong balik dengan selamat malam tu.